کله پر از کاه...

روزی رهگذری از باغ بزرگی عبور می کرد

 مترسکی را دید که در میانه باغ ایستاده 

و کلاهی بر سر نهاده و مانع نشستن پرندگان 

بر ثمرات باغ است. رهگذر گفت

تو در این بیابان دلتنگ نمی شوی

 روزگار برایت تکراری نیست؟

.

.

.

آری

 من هم گاهی از اینکه 

دیگران را بترسانم و آزارشان بدهم

 هیجان زده می شوم و خوشحال

 مترسک گفت

نه تو نمی توانی ظلم کنی و یا از آزار دیگران

 خوشحال بشوی رهگذر علت را پرسید

 مترسک گفت کلّه من پر کاه است و کلّه 

تو پر مغز آدمی

 برترین مخلوق عالم

 مغز و ظرف ذهن توست

 تو نمی توانی مثل من باشی

 مگر اینکه کله ات پر کاه باشد