نئاندرتال

انسان نئاندِرتال (Homo neanderthalensis)

 گونه‌ای از سردهٔ انسان بود که در اروپا و قسمت‌هایی

 از غرب آسیا، آسیای مرکزی و شمال چین 

(آلتای) سکونت داشتند.

اولین نشانه‌ها از نئاندرتال‌های

اولیه به حدود ۳۵۰ هزار سال

پیش در اروپا برمی‌گردد. ۱۳۰ هزار سال پیش،

 مشخصه‌های کامل نئاندرتال‌ها

 ظاهر شدند و در ۵۰ هزار سال قبل نئاندرتال‌ها 

دیگر در آسیا دیده نشدند، با این وجود

نسل آنها در اروپا تا ۳۳ تا ۲۴ هزار سال پیش

 منقرض نشده بود و شاید ۱۵ هزار سال پیش

 یعنی بعد از مهاجرت انسان امروزی به اروپا

 نسل نئاندرتال‌ها منقرض شده باشد.

برخی ژن‌ها میان نئاندرتال‌ها و انسان 

امروزی مشترک است. این به آن دلیل است 

که نئاندرتال‌ها و اجداد انسان مدرن زمانیکه تازه از 

آفریقا بیرون آمده بودند با یکدیگر آمیزش داشتند.

بدن نئاندرتال‌ها برای زندگی در آب و هوای سرد

 سازگاری یافته بود، بطور مثال آنها 

کاسه سر بزرگ داشتند، کوتاه قامت اما بسیار

 قوی بودند و دارای بینی بزرگی بودند، 

ویژگی‌هایی که مطلوب آب و هوای سرد است.

 طبق تخمین‌ها اندازهِ کاسهِ سر آنها و مغز 

بزرگتر از انسان‌های مدرن بوده‌است، با این وجود

 در این بررسی‌ها بدن قوی‌تر آنها 

در مقایسه با انسان‌های امروزی در نظر گرفته

 نشده‌است. بطور میانگین، نئاندرتال‌های

 مذکر دارای قد ۱۶۵ سانتی‌متر، از نظر وزنی 

سنگین و به دلیل فعالیت بدنی زیاد دارای

 استخوان‌بندی قوی بوده‌اند.

 بلندی زن‌های نئاندرتال

 بین ۱۵۳ تا ۱۵۷ سانتی‌متر بوده‌است.

طرح خاص ابزار سنگی در دوره پارینه سنگی

 میانی بنام محلی باستانی که این ابزارها 

در آن یافت شده‌اند، فرهنگ موستری نامیده 

شده‌است. از ویژگی‌های فرهنگ موستریان 

استفادهِ بسیار از شیوهِ تمدن لاوالی است. 

ابزار موستریان غالباً با استفاده از ضربه

 بوسیلهِ چکش‌های نرم ساخته می‌شدند،

 چکش‌های نرمی که با استفاده از موادی 

مانند استخوان، شاخ آهن و چوب ساخته

 می‌شدند و آنها از چکش‌های سفت سنگی

استفاده نمی‌کردند. تقریباً در پایان دورهِ

نئاندرتال‌ها، آنها ابزار Châtelperronian

 را ابداع کردند که «پیشرفته‌تر» از ابزار

موستری بود. آنها یا خود Châtelperronian

 را ابداع کردند و یا آن را از انسان‌های 

مدرن «قرض گرفتند»، انسان‌های

 مدرنی که اینگونه تصور می‌شود که 

فرهنگ اوریناسی را ایجاد کردند

بشر امروزی از تبار انسان های نئاندرتال نیست. این نتیجه ی تجزیه و تحلیل

 مواد ژنتیکی است که از اسکلت انسان نئاندرتال ۳۰ هزار تا ۱۰۰ هزار سال

 قبل بدست آمده است. این مطالعه توسط دانشمندان جانورشناس دانشگاه مونیخ

و دانشگاه پنسیلوانیا در روزنامه ی تخصصی آمریکایی "Cell" منتشر شده است.